แม่คนแรก 

โดย คุณพ่อบรรจง สันติสุขนิรันดร์

                ทุกชีวิตที่เกิดมาแม้จะเล็กจะอ่อนแอจะเปราะบาง

ทว่าแฝงไว้ซึ่งศักยภาพศักยภาพแห่งความอยู่รอด

 ศักยภาพแห่งการเติบโตพัฒนา ศักยภาพแห่งพรสวรรค์
และพรแสวง...แต่ละศักยภาพคือพลวัตที่กลับกลายเป็นความจริง
เป็นรูปธรรมไปตามครรลองธรรมชาติและกาลเวลา

                ทั้งนี้เพื่อให้ชีวิตที่เกิดมาพรั่งพร้อมด้วยทุกสิ่งที่จำเป็นสำหรับการดำรงชีวิตอย่างเต็มเปี่ยมทั้งด้านร่างกายและด้านจิตใจ

                นี่คือความรักของพระเจ้าผู้ทรงเป็นต้นกำเกิดชีวิต ผู้ทรงให้การค้ำจุนดูแลรักษาให้ชีวิตดำเนินได้ด้วยความสุขเปี่ยมด้วยคุณภาพ

ผู้ทรงเป็นจุดหมายปลายทางของแต่ละชีวิต

หลังจากผ่านพ้นจากชีวิตในโลกนี้

                เพื่อการนี้ พระเจ้าทรงโปรดให้แต่ละชีวิตมีแม่ที่ให้ความรักและการดูแลเอาใจใส่ตั้งแต่เริ่มปฏิสนธิ พัฒนาเติบโตในครรภ์อันอบอุ่น

และปลอดภัย กระทั่งถือกำเนิดมา

                แม่จึงเป็นความรักของพระเจ้าที่ทรงมีให้แก่แต่ละชีวิต
อย่างเป็นรูปธรรม

                นักเขียนคนหนึ่งยืนยันว่า พระเจ้าทรงมีภารกิจต้องติดตามดูแลมากมาย พระองค์จึงทรงสร้างแม่มาให้ช่วยดูแล ลูกร่วมกับพระองค์

                ทุกคนจึงเห็นพ้องต้องกันว่าเบื้องหลังความสำเร็จของผู้ชาย

มีผู้หญิงอยู่...เริ่มตั้งแต่ผู้หญิงที่เป็นแม่ผู้บังเกิดเกล้า 

                ชีวิตของคุณพ่อการ์โล เดลลา โตร์เร ได้รับความรัก ความอบอุ่น
จากคุณแม่ อีกทั้งได้รับการหลอมหล่อจากชีวิตของคุณแม่มาโดยตลอด

                ถึงแม้ในบริบทแห่งชีวิตความเป็นอยู่ของชาวนาจะไม่มีการแสดงออกซึ่งความรักความเอ็นดูออกนอกหน้าด้วยการท่าทีพะเน้าพะนอ กอด จูบ

ทว่าลูกแต่ละคนของคุณแม่สามารถรับรู้และสัมผัสถึงความรัก ความเอ็นดู

ความเอาใจใส่ของคุณแม่ได้จนให้รู้สึกอบอุ่น มั่นใจ มีสุข

                คำพูดหวานๆ คุณแม่พูดไม่เป็น แต่ละคำที่คุณแม่ใช้อบรมสั่งสอนชี้แนะลูกนั้นเรียบง่าย ตรงไปตรงมา เข้าถึงจิตสำนึก

กระทั่งกลายเป็นความตระหนัก

                คุณแม่ไม่ได้ร่ำเรียนสูง แต่ใจของคุณแม่เปิดให้พระปรีชาญาณและพระวาจาของพระเจ้าเข้าไปหล่อหลอมความเชื่อของคุณแม่ ก่อนที่คุณแม่จะส่งต่อให้

ลูกทุกคนและแต่ละคน  คุณพ่อการ์โลจดจำได้แทบคำต่อคำเมื่อเขียนอัตชีวประวัติพูดถึงตารางการแก้บาป

ที่วัด ซึ่งให้ความสำคัญแก่ผู้ใหญ่มากกว่าเด็กๆ

 คุณแม่แนะว่า               

“วิธีที่ดีที่สุดคืออย่าทำบาป เพราะไม่ว่าบาปหนักหรือบาปเบาก็ต้องเป็นทุกข์ถึงบาปและสารภาพ

พร้อมกับสัญญาว่าจะไม่ทำบาปอีกเลย ดังนั้น อย่าขโมยน้ำตาลของแม่ อย่าหนีเรียนอ้างว่าปวดหัว

 อย่าขโมยไข่ไก่ของแม่ ตั้งใจสวดภาวนาเช้าค่ำ แก้บาปบ่อยๆ อย่าแก้ตัวว่าไม่มีบาป

อย่าขโมยรังนกที่มีลูกอ่อน  เพราะจะทำให้พ่อแม่นกเสียใจ...” 

                ความตายของคุณพ่อในวัยที่คุณแม่และลูกๆยังต้องการหัวหน้าครอบครัว

ทำให้คุณแม่โศกเศร้าและหวั่นไหวอย่างที่สุด คุณแม่ร้องไห้ตามหัวใจร่ำเรียกจนหมดน้ำตา

 แล้วคุณแม่ก็รีบเก็บความทุกข์ฝังแน่นในอกและพร้อมจะยืนผงาดให้ลูกๆได้พึ่งพา

อย่างไม่หวาดหวั่น แม้วันนั้นที่การ์โล

บอกแม่ถึงการตัดสินใจเข้าบ้านเณร คุณแม่ก็รับฟังเงียบๆ

ในใจคุณแม่รู้สึกเหมือนถูกทอดทิ้งจากลูกชายที่คุณแม่พึ่งพาได้ทุกอย่าง

ทว่าเวลาเดียวกัน ความเชื่อย้ำเตือนคุณแม่ว่าพระประสงค์ของพระเจ้านั้น

ต้องมาก่อนความต้องการของคุณแม่  จากนั้นคุณแม่ก็พูดโดยไม่มีท่าทีลังเล
แม้แต่น้อย เป็นคำพูดที่คุณพ่อการ์โลจำใส่ใจและเขียนไว้ในอัตชีวประวัติ คำต่อคำ 

                “ถ้าพระประสงค์ของพระเจ้าเรียกลูกและลูกตัดสินใจคล้อยตาม แม่จะเอาใจช่วยลูกด้วยคำภาวนา  กระนั้นก็ดี แม่ขอร้อง อย่าทำให้แม่ต้องเสียใจอย่างที่แม่หลายคนต้องรู้สึกเมื่อลูกของตนเปลี่ยนใจ”
(พ่อ:อัตชีวประวัติคุณพ่อการ์โล เดลลา โตร์เร, หน้า 26) 

            คุณแม่เพียงแค่ขอเวลาสองสามวันเพื่อเตรียมทุกอย่างให้ลูกตามที่หัวใจชี้บอก...
เสื้อผ้าและชุดใหม่*