บทที่ 1
พระประวัติภายในของพระเยซูเจ้าในปฐมวัยของพระองค์
กล่าวถึงสิ่งที่พระบุตรพระเจ้าได้ทรงกระทำเมื่อเริ่มเจริญชีวิตเป็นมนุษย์อยู่ในครรภ์ของพระนางพรหมจารีมารีย์จนถึงการบังเกิด
การปฏิสนธิในครรภ์ของพระมารดา
ในทันทีที่จิตวิญญาณให้ชีวิตแก่ร่างกายที่จะต้องรับทรมานและตายของ เรา เราร่วมสนิทอย่างเต็มเปี่ยมกับจิตวิญญาณนั้นในทันที เป็นจิตวิญญาณที่รู้จักและเข้าใจในสภาวะพระเจ้า อีกทั้งคุณความดีทั้งสิ้นของพระองค์ เราจึงสำนึกถึงเกียรติและศักดิ์ศรีของตัวเราเอง ด้วยเหตุที่จิตวิญญาณนี้ร่วมสนิทกับพระวจนาตถ์ เราจึงกราบไหว้นมัสการพระตรีเอกานุภาพและนอบน้อมแต่แผนการของพระเจ้าด้วย ความรู้คุณ ความเข้าใจแจ่มแจ้งและความสามารถอันครบครัน
จิตวิญญาณยินดีเข้าสู่พระอุทรของแม่ของเราและ บันดาลชีวิตให้แก่กายน้อยๆ โดยที่พระจิตเจ้า พระบุคคลที่สามแห่งพระตรีเอกภาพทรงสร้างกายของเราในครรภ์แห่งพระมารดาพรม จารีของเรา
การบูชาครั้งแรกของพระวจนาตถ์ผู้รับเอากาย
ในทันทีที่เราผู้เป็นพระวจนาตถ์รับเอาพระกายและวิญญาณ เป็นพระบุตรแต่องค์เดียวของพระบิดาได้เข้าร่วมสนิทกับสภาวะมนุษย์ เราจึงถวายตัวเราเองแก่พระบิดา อ่อนน้อมพร้อมที่จะรับทนทุกสิ่งที่พระบิดาทรงประสงค์และสั่งให้เราทำ ดังนี้ เราจึงใช้พระสภาวะแห่งการบุตรพระเจ้า มิใช่เพื่อให้พ้นความทุกข์ทรมาน (ซึ่งในแง่เราพระเจ้า เราเสวยความบรมสุขอย่างเต็มเปี่ยม ไม่อยู่ในฐานะที่ต้องทนความทุกข์ทรมานแต่อย่างใด) แต่ใช้สภาวะความเป็นบุตรเจ้าเพื่อบำรุงรักษาชีวิตมนุษย์ที่เราได้รับไว้
ชีวิตมนุษย์ของเราคงไม่ต้องดำเนินอยู่ด้วยความ ยากลำบากมากมายเช่นนั้น หากสภาวะพระเจ้าของเรามิได้รวมสนิทแน่นกับกับสภาวะมนุษย์อย่างนี้
ความทุกข์ทรมานแรก
ในทันทีที่พระวจนาตถ์เข้าร่วมสนิทกับพระวิญญาณ เราก็เข้าไปอาศัยอยู่ในพระอุทรที่คับแคบของแม่เพื่อจะบันดาลชีวิตให้แก่กาย ของเรา บัดดล หัวใจของเราก็เริ่มมีชิวิต เรารู้สึกถึงความทุกข์ลำบากและเศร้าโศก ดังคนที่มีสติปัญญาและความรู้สึกครบถ้วนรู้สึกได้หากต้องเข้าไปอาศัยอยู่ใน ที่อันคับแคบเช่นนั้น
ลูกรัก เราถูกขังอยู่ในที่นั้นเหมือนเด็กทารกทุกคนที่ไร้เดียงสา ยังไม่มีสติปัญญาพอที่จะรู้ความ ส่วนเราที่เป็นพระเจ้า เรามีความรอบรู้ทุกอย่าง วิญญาณของเราจึงรู้สึกอึดอัด เป็นความรุ้สึกที่เกิดจากสถานที่อันคับแคบเช่นนี้
การเต้นครั้งแรกของดวงพระทัย
เมื่อเราเข้าร่วมสนิทกับชีวิตมนุษย์ สิ่งแรกที่เราทำก็คือ กราบไหว้นมัสการพระบิดาของเราผู้ทรงดำรงอยู่นิจนิรันดร์ แล้วนั้นโมทนาคุณพระบิดาสำหรับพระคุณที่พระองค์ทรงโปรดแก่มนุษยชาติ โดยประทานเราผู้เป็นพระบุตรแต่องค์เดียวของพระองค์ให้แก่มนุษย์เพื่อไถ่บาป ทุกคน เรากราบไหว้โมทนาคุณพระองค์ในนามของมนุษย์ทุกคน เพราะตั้งแต่วินาทีนั้น เราประกาศตัวเป็นพี่ของพวกเขา เรายืนยันอย่างหนักแน่นว่าทุกสิ่งที่เราจะทำและรับทนในทุกนาทีแห่งชีวิตของ เรานั้น เราจะทำและจะรับทนเพื่อน้องของเรา และเพื่อชดเชยความบกพร่องและการเลินเล่อของเขา
หลังจากที่เรากราบนมัสการและโมทนาคุณพระบิดา เป็นครั้งแรกแล้ว เราก็อ้อนวอนพระบิดาของเราผู้ทรงดำรงอยู่นิรันดร เพื่อขอพระหรรษทานพิเศษสำหรับแม่ที่รักยิ่งของเรา ขอให้ทุกลมหายใจเข้าออกของเราในขณะที่อยู่ในครรภ์ของแม่เพิ่มพระหรรษทานให้ แม่มากขึ้นในแต่ละลมหายใจ เพื่อเป็นบำเหน็จแก่แม่ของเราร้อยเท่าในชีวิตนี้ เพราะว่าการหายใจเข้าออกของเราแต่ละครั้งนั้น เรารับลมหายใจมาจากลมหายใจของหัวใจอันบริสุทธิ์ยิ่งของแม่เรา
พระบิดาก็ทรงประทานสิ่งที่เราขอนั้นแก่พระ มารดา และเราได้ขอพระบิดาโปรดให้พระมารดาที่รักของเราทราบด้วย และเพื่อให้พระมรดามีความชื่นชมยินดียิ่งขึ้นสำหรับการที่ได้ให้ที่พักแก่ บุตรที่รักของพระบิดา
ครั้นพระบิดาทรงประทานพระคุณเหล่านี้แก่พระ มารดาแล้ว เราพร้อมกับจิตใจของพระมารดาก็ได้ถวายการโมทนาคุณพระบิดาสำหรับพระคุณเหล่า นี้ และเรายังได้โมทนาคุณพระองค์ สำหรับพระคุณเหล่านี้แทนพระมารดาด้วย เหตุว่าในฐานะที่เราเป็นพระเป็นเจ้า การโมทนาที่เราถวายแด่พระบิดาย่อมมีคุณค่าสูงกว่า และดังนี้ จึงเป็นที่สบพระทัยพระบิดามากกว่า